Γιατί πρέπει να αγγίξετε (ή να αγκαλιάσετε) ένα δέντρο σήμερα
«Δεν ήρθες σε αυτόν τον κόσμο.
Βγήκες από αυτό, σαν κύμα από τον ωκεανό.
Δεν είσαι ξένος εδώ».
Καθώς συνειδητοποιώ ποιες ενέργειες, συμπεριφορές, συνήθειες και πρακτικές είναι ζωογόνες για μένα, διαπιστώνω ότι με έλκουν να περνάω όλο και περισσότερο χρόνο στη φύση. Τα πρωινά, νιώθω υπέροχα να αναπνέω βαθιά τον καθαρό, ανανεωμένο απο το βράδυ αέρα, καθώς φεύγω από το σπίτι, να ανοίγω το παράθυρό μου όταν ταξιδεύω, να επιβραδύνω αρκετά για να απολαύσω μια στιγμή ηλιοφάνειας πριν μπω σε ένα κτίριο.
Όσο περισσότερο χρόνο περνάω στον κόσμο της φύσης, τόσο πιο πλούσιες γίνονται οι αλληλεπιδράσεις μου. Ένα ηλιοβασίλεμα θα με γεμίσει με μια αίσθηση ζεστασιάς που εκπέμπει. Τα πρωινά με χαμηλή ομίχλη πατώντας επάνω στο γρασίδι θα διεγείριουν ευχάριστα οι αισθήσεις μου. Η μαλακή αίσθηση από το γρασίδι θα με μεταφέρει στη “εσωτερική” σύνδεση, τα δάχτυλα των ποδιών κινούνται μέσα από την χλόη με μια ιδιαίτερη ικανοποίηση !
Έχω μια ιδιαίτερα προσωπική σχέση με τα δέντρα. Μου αρέσει να περνάω τα δάχτυλά μου πάνω από τόν φλοιό των δέντρων, να κλείνω τα μάτια μου και να απλώνω τα χέρια μου στά περίπλοκα κοντινά κλαριά τους ενώ δεν σκέφτομαι τίποτα. Το συναίσθημα που έχω από αυτό είναι δύσκολο να περιγραφεί, αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι είμαι γειωμένος σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου.
Αυτό μπορεί να προέρχεται από τη γνώση ότι τα δέντρα, τόσο φαινομενικά δυσδιάκριτα, έδωσαν ζωή στους ανθρώπους από την αρχή του χρόνου. Στην πραγματικότητα είναι ζωντανά το ίδιο όσο κι εμεις οι ίδιοι. Τα δένδρα είναι ίσως αυτή τη στιγμή σε άμεση επαφή με όλα τα ζωντανά όντα γύρω μας αλλά εμεις, ρουφιγμένοι απο τις ταχύτητες της “τεχνολογικής νοημοσύνης” , δεν βρήσκουμε ποτέ πια χρονο να αντιληφθουμε την “αληθινή νοημοσύνη” !
Η αγάπη μου και η “εσωτερική” επαφη μου με τα δέντρα ξεκίνησε οταν στον κήπο μου μια όμορφη λεμονιά παραμένει σταθερή και καρποφόρα απο την εποχή οπου οι γονείς μου ηταν νέοι κι εγω περιστοιχισμένος κι ανεμελος απο παιδική ευτυχία !
Οι γονείς μου είχαν αποχωρήσει από την ζωή, οποτε αισθάνθηκα την λεμονιά σαν έναν πιστό και ακλόνητο φίλο οπου θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί του, κοινές αναμνήσεις και συναισθήματα από παλαιότερες εποχές! Ταυτόχρονα για κάποιο ανεξήγητο λόγο οποτε περνούσα από δίπλα της , ήθελα να την ευχαριστήσω γεμάτος ευγνωμοσύνη , για το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα, προμηθεύει τροφή σε μενα και στα παιδιά μου, οπως έκανε με τόση ευγένεια και στους γονείς μου!
Ένα απόγευμα καθώς άπλωνα τις παλάμες μου στα λεία κλαδια της κι εξετάζοντας προσεκτικά τις ρωγμές της άκουσα την κόρη μου να μου φωναζει:
«Τι λες σε αυτό το δέντρο,”Daddy Cool”;» ρώτησε η κόρη μου, αποκαλώντας με με το παρατσούκλι που μου ειχε εφεύρει.
«Λέω στο δέντρο ότι είναι όμορφο και οτι το ευχαριστώ για τα υπέροχα λεμόνια που μας δίνει», είπα μετά από λίγη σκέψη. Επίσης το “ευχαριστώ που εχει κρατήσει τις αναμνήσεις απο τους γονείς μου που επίσης έτρεφε κι αυτούς με τα εύγευστα λεμόνια του” ! Καμιά φορα καθώς το αγκαλιάζω,μου περνάει απο τον νού, οτι ειναι ο συνδετικός κρύκος μεταξή αυτών απο το παρελθόν με εμάς στο σήμερα!
Ήρθε αμέσως εκεί που καθόμουν και άρχισε να χαϊδεύει με αγάπη τον φλοιό του ίδιου δέντρου. (Αυτή είναι η κόρη μου που μου λέει ότι είμαι όμορφος, χαμογελόντας μου κάθε μέρα, ακομα και μέσα απο τον τρομερό πονοκέφαλο άγχους από τα γραπτά της χθεσινής αποφοίτησης του Λυκείου ! ) Κυριολεκτικά καταλήξαμε να αγκαλιάσουμε το δέντρο μαζί.
Αυτή η πρώτη εμπειρία είναι ένα σημείο αναφοράς στην ιστορία της σύνδεσής μου, της θεραπείας μου, μέσω της φύσης. Καθώς έψαχνα νόημα για την προσωπική μου εμπειρία, συνάντησα μια θεραπευτική διαδικασία που ονομάζεται Shinrin-yoku από την Ιαπωνία, στην οποία κανείς περπατά αργά, σιωπηλά και συνειδητά μέσα στο δάσος. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή η θεραπεία ονομάζεται «κολύμβηση στα δάση».
Σύμφωνα με έρευνες, υπάρχουν πολλά οφέλη για την υγεία από το να είσαι στη φύση με επίγνωση – από μειωμένη αρτηριακή πίεση έως βελτιωμένη ανοσία σε ασθένειες. Υπάρχει επίσης πολλή έρευνα για τη βελτίωση των ψυχικών καταστάσεων από το πέρασμα χρόνου σε εξωτερικούς χώρους. Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, «η έρευνα έχει δείξει ότι, ανεξάρτητα από κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, ηλικία ή φύλο, τα φυσικά περιβάλλοντα θεωρούνται ως ένας σημαντικός σύνδεσμος προς έναν πιο σταθερό κόσμο, που βοηθά στη μετατροπή των χαοτικών σκέψεων και συναισθημάτων σε πιο αρμονικά.
Ενώ έχω σελίδες και σελίδες έρευνας που αναφέρουν τα ποικίλα, εκπληκτικά και ενδιαφέροντα οφέλη του να περνάς ήσυχο και στοχαστικό χρόνο στη φύση, θα πω μόνο το εξής: εμπιστεύσου με.
Σας παρακαλώ, βρείτε χρόνο να βγείτε έξω σήμερα και να αγγίξετε ένα δέντρο και να σκεφτείτε τι ζει σε αυτό το δέντρο και πώς αυτό το δέντρο σας έχει χρησιμεύσει ως μέλος του ανθρώπινου είδους και γιατί μας έχει δοθεί σε όλους μας ένα τόσο τεράστιο δώρο.
Αγγαλιάστε ενα δένδρο του κήπου σας η πηγαίνετε στο πλησιέστερο πάρκο, η ακόμα καλλίτερα ανεβείτε σε ένα απο τα υπέροχα βουνά τις Ελλάδας η της Αττικής και κάντε εναν καινούργιο αγαπημένο φίλο σας, το δένδρο ! Σας υπόσχομαι οτι θα αλλάξει η ζωή σας !
